L’IRAK EST PLUS DEMOCRATIQUE QUE LA BELGIQUE
Un pays déchiré par un dictateur, par une invasion occidentale et par une guerre civile peut-il être plus démocratique que notre fédération particrate au sein de l’Europe ? Malheureusement, la réponse est positive.
Tandis que les Belges ont dû subir la mise en place d’un système de fédéralisme bipolaire depuis les années ’80 sans qu’ils aient eu la possibilité de s’exprimer dans un référendum, l’Irak nous montre le bon exemple. En effet, le pays dévasté et sous-développé a quand-même le courage de demander à ses citoyens ce qu’ils pensent de la nouvelle constitution qui entend transformer le pays d’un Etat unitaire vers un Etat fédéral.
Dans la société irakienne, il y a en effet, comme en Belgique – mais dans des proportions différentes – des unitaristes et fédéralistes d’union d’une part et des fédéralistes et séparatistes d’autre part. Proportions différentes certes, car en Belgique le premier groupe est bien plus important. Selon une étude de la K.U.L. de 1999, confirmée par des sondages objectifs, il y a en effet environ 40% d’unitaristes et de fédéralistes d’union qui veulent une Belgique unie comme le B.U.B. bien que cette grande minorité ne soit représentée nulle part. Cette minorité, à laquelle on peut ajouter les 40% de Belges qui seraient d’accord avec le fédéralisme, mais qui ne souhaitent pas l’éclatement du pays, n’ont jamais pu s’exprimer dans un référendum sur l’avenir de notre Etat. C’est un véritable scandale. Nos politiciens traditionnels se moquent de l’opinion des citoyens. Il est clair qu’une telle situation anti-démocratique ne peut pas durer.
Il est temps de remettre au pouvoir des partis qui aiment la Belgique et des gestionnaires capables qui travaillent pour tous les Belges.
IRAK IS DEMOCRATISCHER DAN BELGIË
Kan een land dat verscheurd werd door een dictator, door een westerse invasie en door een burgeroorlog democratischer zijn dan onze particratische federatie in het hart van Europa? Ja, het kan.
Terwijl de Belgen de creatie van een bipolair federaal systeem hebben moeten ondergaan in de jaren ’80 zonder dat ze de mogelijkheid hebben gehad om zich uit te drukken in een referendum, toont Irak ons het goede voorbeeld. Een verwoest en onderontwikkeld land heeft toch de moed om aan zijn burgers te vragen wat ze denken over de nieuwe grondwet die het land moet omvormen van een unitaire staat in een federale staat.
In de Iraakse maatschappij zijn er inderdaad, zoals in België – maar de verhoudingen zijn verschillend – unitaristen en unie-federalisten enerzijds en separatisten anderzijds. Het gaat inderdaad om verschillende proporties omdat in België de eerste groep veel belangrijker is. Volgens een studie van de K.U.L. uit 1999, die bevestigd werd door objectieve peilingen, bestaat er inderdaad een groep van 40% unitaristen en unie-federalisten die een verenigd België wensen hoewel deze grote minderheid nergens vertegenwoordigd is. Deze minderheid, waarbij men de 40% Belgen kan voegen die akkoord gaan met het federalisme, maar die niet het uiteenvallen van het land wensen, hebben zich nooit in een referendum over de toekomst van hun land kunnen beslissen. Een echt schandaal. Onze traditionele politici trekken zich niets aan van de mening van de burger.
Het is duidelijk dat zulk een ondemocratische situatie niet kan blijven duren.
Het is tijd om opnieuw partijen aan de macht te brengen die van België houden en bekwame beleidsmensen die zich inzetten voor alle Belgen.
