LE MOUVEMENT WALLON EST MORIBOND – DE WAALSE BEWEGING IS OP STERVEN NA DOOD

LE MOUVEMENT WALLON EST MORIBOND

Le B.U.B. a consacré un article à la fin annoncée du mouvement flamand (nouvelles du 03.05.2009) tout en précisant qu’il n’en va pas autrement en ce qui concerne le mouvement wallon. Celui-ci est aussi sur la bonne voie.

On a pu le constater le 9 mai 2009 lors d’une réunion des Etats-Généraux de la « Wallonie ». Petit rappel : en 1945, 1.500 wallingants avaient tenu le soi-disant « Congrès National Wallon ». Le 9 mai 2009, ils étaient à peine 150 (source : Le Soir), dont 110 âmes ont voté (comme si ces Etats Généraux furent mandatés par le peuple !) pour un « rattachement » de leur « région » à la France. 110 « R»attachistes, c’est donc 1 sur 100.000 Belges. Néanmoins, « nos » médias publics (sic) ont consacré un temps d’antenne assez généreux à ce non-événement. Apparemment, il suffit de réunir quelques dizaines de vieillards pour que « nos » médias nationalistes annoncent la fin de la Belgique. En revanche, la manifestation pro-belge du 18 novembre 2007, à laquelle ont participé presque 100.000 Belges, n’avait pas droit à un tel traitement de faveur. Ses conséquences politiques n’ont pas été acceptées par les médias…

Deuxième constat : le mouvement wallon est moribond, même mort, car il n’existe plus. Il a existé à la fin du 19ième siècle en tant que mouvement francophone et était d’ailleurs né dans la partie néerlandophone de la Belgique. Il porte dès lors mal son nom. Déjà à cette époque-là, l’aile « rattachiste » de ce mouvement était activement soutenue par la France. Aujourd’hui – à part quelques dinosaures – le mouvement « wallon » est à 100% francolâtre, voire pro-français. Ces nationalistes francophones adorent leur Grande Patrie et semblent « oublier » qu’en détruisant la Belgique, ils soutiennent passivement le VB et la N-VA, deux partis nationalistes flamands. Ce mouvement fossilisé a beau parler de « liberté-égalité-fraternité », cette devise ne vaut que pour leur groupe « ethnique ». Décidément, ces gens vivent dans le passé. Un tel mouvement, rejeté par la population, ne réussira jamais à scinder un pays qui existe depuis presque 200 ans. Il est en effet impossible de scinder la Belgique – une chose que l’Union européenne n’accepterait jamais – en dépit de tous les congrès « wallons » ou « flamands ».

Quand pourra-t-on enfin s’occuper des choses qui importent pour les citoyens belges ? Quel est le sens de ces combats d’arrière-garde qui servent uniquement la cause des extrémistes ? Ce lamentable fédéralisme linguistique, produit de ces nationalistes à la retraite, est condamné à disparaître, tout comme les mouvements qui l’ont créé.

DE WAALSE BEWEGING IS OP STERVEN NA DOOD

De B.U.B. wijdde een artikel aan het einde van de Vlaamse Beweging dat in de sterren geschreven staat (nieuws van 03.05.2009), er aan toe voegend dat de Waalse Beweging precies hetzelfde lot beschoren is. Ze is alvast ook op de goede weg.

We hebben er ons op 9 mei 2009 van kunnen vergewissen. Op die dag werden immers een “Staten-Generaal” van “Wallonië” gehouden. Kleine herinnering: in 1945 hielden 1500 wallinganten een zogezegd “Waals nationaal Congres”. Op 9 mei 2009 waren ze met amper 150 (bron: HLN), waarvan 110 stemden (alsof deze Staten Generaal door het volk gemandateerd werden!) voor een aanhechting van hun “regio” bij Frankrijk. 110 “r”attachisten, oftewel 1 op 100.000 Belgen. Nochtans hebben “onze” openbare media (sic) dit non-evenement rijkelijk met media-aandacht omgeven. Blijkbaar volstaat het om enkele tientallen ouderen op te trommelen om “onze” media het einde van België te doen aankondigen. Daarentegen had de pro-Belgische betoging van 18 november 2007, waaraan bijna 100,000 Belgen deelnamen geen recht op zo’n voorkeursbehandeling. Haar politieke gevolgen werden door de media niet aanvaard.

Tweede vaststelling : niet alleen is de Waalse Beweging stervende, ze is zelfs dood. Ze bestaat immers niet meer. Aan het eind van de 19de eeuw heeft ze bestaan in de hoedanigheid van francofone beweging in het Nederlandstalige deel van België. Van in den beginne was het een slechte naamkeuze. In die tijd reeds werd het “r”attachistische deel van de beweging actief door Frankrijk ondersteund. Vandaag is de Waalse Beweging – enkele dinosaurussen daargelaten – voor 100% francofiel, zelfs pro-Frans. Deze francofone nationalisten verheerlijken hun “Grande Patrie” en schijnen te “vergeten” dat ze door de vernietiging van België tenminste passief steun verlenen aan het VB en de N-VA, twee Vlaams-nationalistische partijen. Deze gefossiliseerde beweging mag dan wel het devies “vrijheid-gelijkheid-broederlijkheid”, lippendienst bewijzen, maar in werkelijkheid is de slagzin louter en alleen op hun “etnische” groep van toepassing. Deze mensen leven, zonder de minste twijfel, in het verleden. Een beweging die niet de minste steun van de bevolking geniet, kan er nooit in slagen om een land dat bijna 200 jaar bestaat te splitsen. Het is trouwens onmogelijk om België te splitsen – de E.U. zou het nooit aanvaarden – ondanks alle “Vlaamse” of “Waalse” congressen.

Wanneer zullen we ons eindelijk kunnen bezighouden met zaken die voor de Belgische burgers van belang zijn ? Wat is de zin van zulke achterhoedegevechten die enkel de weg plaveien voor het streven van extremisten? Dit onzalige federalisme, product van gepensioneerde nationalisten, is gedoemd om te verdwijnen, net zoals de bewegingen die het gecreëerd hebben.