L’ATTITUDE INACCEPTABLE DES POLITICIENS
Le président de la Chambre Siegfried Bracke (N-VA) déclarait récemment que l’indépendance “flamande” était, “selon lui”, tout comme les lois de Darwin, “inévitable” (Le Soir, 3 janvier 2015). Selon le B.U.B., la démocratie belge se trouve confrontée à un sérieux problème.
Si l’indépendance “flamande” est vraiment un fait naturel, pourquoi Bracke ne prône-t-il pas la suppression de son propre parti? Ce parti séparatiste possèderait d’ailleurs plus de 43 millions d’euros en 2019 grâce aux subsides du contribuable belge. Jamais un parti n’aura-t-il reçu autant de fonds publics.
Dans un certain sens, il est bien que Bracke suive la ligne dure. Plus la N-VA parle de la scission de la Belgique, moins de gens voteront pour elle. Pour ceux qui ne sont pas encore au courant: une N-VA non-séparatiste, cela n’existe pas !
Il est toutefois inquiétant que le président de la Chambre des Représentants – le premier citoyen du pays donc – puisse exprimer ouvertement sa haine envers la Belgique sans susciter de vague d’indignation de la part des autres partis. Pourquoi n’est-il contredit par aucun politicien ou parti au parlement ‘fédéral’? Seul le premier ministre (qui déclara avant les élections ne jamais vouloir gouverner avec la N-VA) a déclaré tièdement “ne pas être d’accord” avec Bracke. Tous les partis avec élus sont-ils donc séparatistes? Probablement pas: le PTB n’a pas réagi non plus, bien qu’il ne soit certainement pas un parti antibelge (au contraire). Peut-être que certains politiciens ont trouvé une réaction inutile. Qui plus est, hormis un seul journal, personne n’en a parlé. Bon nombre de politiciens sont sans doute tacitement d’accord avec la N-VA.
Pourquoi l’opposition, qui met sans cesse en cause la politique socio-économique de droite menée par le gouvernement, ne demande-t-elle pas la démission de Bracke? Lorsqu’il s’était avéré que certains ministres de la N-VA entretenaient des liens avec la droite radicale, plusieurs politiciens ont bien réclamé leur démission. Mais le fait que le président de la Chambre aspire à la destruction du pays est apparemment devenu un fait divers. L’introduction d’un impôt sur la plus-value provoque infiniment plus de remous chez les particrates que l’unité de la Belgique. L’attitude hypocrite des partis traditionnels ne connaît pas de limites.
ONAANVAARDBARE HOUDING POLITICI
Kamervoorzitter Siegfried Bracke (N-VA) verklaarde onlangs dat “Vlaamse” onafhankelijkheid “volgens hem” net als de wetten van Darwin “onvermijdelijk” was (Le Soir, 3 januari 2015). Volgens de B.U.B. is hier een serieus probleem voor de Belgische democratie.
Als “Vlaamse” onafhankelijkheid inderdaad een natuurlijk gegeven is, waarom pleit Bracke er dan niet voor om zijn partij op te heffen? Zijn separatistische partij zou overigens in 2019 via subsidies van de Belgische belastingbetaler méér dan 43 miljoen euro bezitten. Nooit eerder bezat een partij zoveel Belgische overheidssteun.
In zekere zin is het goed dat Bracke de harde lijn predikt. Hoe meer de N-VA over de splitsing van België spreekt, hoe minder stemmen de partij overhouden. Voor al wie het nog niet weet: er bestaat geen niet-separatistische N-VA !
Anderzijds is het beangstigend dat de voorzitter van de Kamer van Volksvertegenwoordigers – de eerste burger van het land dus – zo openlijk zijn haat voor België kan ventileren zonder dat dit bij de andere partijen een storm van protest opwekt. Waarom is er immers geen enkele politicus of partij in het ‘federaal’ parlement die hem tegenspreekt? Enkel de premier (die vóór de verkiezingen verklaarde nooit met de N-VA te zullen regeren) liet flauwtjes verstaan het “niet eens te zijn” met de “visie” van Bracke. Zijn alle partijen met verkozenen separatistisch? Wellicht niet, de PVDA bv. heeft ook niet gereageerd en is beslist geen anti-Belgische partij (integendeel). Misschien hebben sommige politici het niet de moeite waard geacht om te reageren. Buiten één dagblad berichtte ook niemand erover. Vele politici zijn het ongetwijfeld stilzwijgend met de N-VA eens.
Waarom vraagt de oppositie, die voortdurend van leer trekt tegen het rechtse sociaal-economische beleid van de regering, niet het ontslag van Bracke? Toen bleek dat bepaalde N-VA-ministers banden met radicaal-rechts hadden werd wel door verschillende politici om hun ontslag geschreeuwd. Het nastreven van de vernietiging van een staat door de Kamervoorzitter van dat land is daarentegen blijkbaar een “fait divers” geworden. Het invoeren van een meerwaardebelasting zorgt bij de particraten voor oneindig meer animositeit dan de eenheid van België. De hypocriete houding van de traditionele partijen kent geen grenzen.
