DEMOTTE ET BOURGEOIS: LA MEME LUTTE
A l’occasion des fêtes de la soi-disant “Wallonie”, une construction de la particratie nationaliste, Rudi Demotte, le soi-disant “ministre-président” de la soi-disant région “wallonne” et de la soi-disant communauté “française” (ou, si vous voulez, de la soi-disant communauté “Wallonie”-Bruxelles, peu importe car elles sont toutes deux inconstitutionnelles), a fait quelques déclarations remarquables. Il a affirmé que le nationalisme “flamand” est un venin pour la Belgique. Evidemment, le B.U.B. approuve cette thèse vu que le nationalisme “flamand” a comme objectif la destruction de la Belgique, mais chose étonnante, il a fait aussi l’éloge du nationalisme “wallon”.
En opposition au nationalisme “flamand”, le nationalisme “wallon” serait un nationalisme “ouvert” et une brique dans le mur belge. Ou encore, Demotte veut donner aux “Wallons” une conscience.
Tout d’abord il est légitime de se poser la question de savoir si la glorification du nationalisme est une tâche de quelqu’un qui prétend être socialiste. Selon Demotte, il y a apparemment des frontières entre les gens en général et entre les ouvriers en particulier, qui coïncident avec les frontières linguistiques belges. Dans ce contexte, il est surprenant qu’il rejette le nationalisme linguistique au nord du pays…
Les nationalismes « flamand » et “wallon” ne sont-ils donc pas tous les deux du venin pour la Belgique? Depuis le début du 20ième siècle, les socialistes ‘wallons’ prônent la scission totale ou partielle de la Belgique. Le renardisme, un mouvement soi-disant gauchiste des années 1960, seule l’autonomie de la soi-disant « Wallonie » était salutaire. Le PS est, ensemble avec le SP (plus tard le SP.A), le seul parti à avoir approuvé toutes les “réformes de l’Etat” en Belgique, qui ont à chaque reprise davantage scindé l’Etat belge sur base linguistique. Cools, Spitaels et Happart (tous PS) haïssent ou haïssaient la Belgique. En 2010, les dirigeants du PS parlaient de la fin de la Belgique. Demotte n’était pas une exception. Il déclarait à cette occasion: “Les Francophones doivent réfléchir à toutes les hypothèses, également à celle où ils ont leur destin en mains. La “Wallonie” et les Francophones de Bruxelles ont des outils pour voir ce qu’on peut faire pour soi-même et ne pas attendre demain” (RTBf-radio, 5 septembre 2010). Demotte est donc de tendance séparatiste, bien que de façon feutrée. Mais, il est également et ouvertement nationaliste. Par le passé, ce courant fut également associé au “socialisme”, on a vu le résultat…
Selon Geert Bourgeois (N-VA), le nationalisme à la sauce Demotte serait “magnifique” et “inclusif”, tout comme celui de son propre parti. Ce fait nous apprend plusieurs choses: 1) Bourgeois ne conteste pas – et pourquoi il devrait le faire – que le nationalisme de la N-VA est un venin pour la Belgique; 2) Bourgeois estime que le nationalisme du PS est un allié objectif (contre la Belgique évidemment); et 3) les deux courants séparatistes se renforcent mutuellement.
Selon le B.U.B., il n’y a pas de nationalisme “ouvert” ni positif, tout comme il n’y a pas de racisme “ouvert” ni positif. Il est ironique que la N-VA et le PS, deux partis qui prétendent se combattre, fassent à chaque reprise cause commune contre la Belgique.
DEMOTTE EN BOURGEOIS: EEN STRIJD
Naar aanleiding van de zogezegde “Waalse” feesten (“Wallonië” is een constructie van de nationalistische particratie) deed Rudy Demotte (PS), de zogezegde “minister-president” van het zogenaamde “Waals” gewest en van de zogenaamde “Franse” gemeenschap (of, zo u wil, de zogenaamde communauté “Wallonie”-Bruxelles; beiden zijn even ongrondwettelijk) enkele opmerkelijke uitspraken. Zo stelde hij dat het « Vlaams »-nationalisme een venijn voor België is. Natuurlijk keurt de B.U.B. deze stelling toe, omdat het « Vlaams-nationalisme » België wil vernietigen. Maar tegelijkertijd zong hij de lof van het “Waals”-nationalisme.
In tegenstelling tot het “Vlaams”-nationalisme zou het “Waals”-nationalisme een “open” nationalisme zijn, een “steen van het Belgische huis”. Of nog, Demotte wil de “Walen” door dit nationalisme “zelfbewustzijn” geven.
Allereerst kan men zich afvragen of het de taak is van iemand die beweert socialist te zijn om de lof te zingen van het nationalisme. Voor Demotte bestaan er blijkbaar grenzen tussen mensen in het algemeen en arbeiders in het bijzonder en die lopen gelijk met die van de Belgische taalgrenzen. Het toppunt is wel dat Demotte in het noorden van België het taalnationalisme niet ziet zitten…
Zijn bovendien zowel het « Vlaams »- als het « Waals »-nationalisme beiden dan geen venijn voor België? Sedert het begin van de 20ste eeuw ijveren “Waalse” “socialisten” voor een gehele of gedeeltelijke opsplitsing van België. Het renardisme, een zogezegd “linkse” beweging uit de jaren 1960 zag enkel in het zelfbestuur van het zogenaamde “Wallonië” heil. De PS keurde als enige (samen met de SP, later de SP.A) al de “staatshervormingen” in België goed, die België meer en meer op taalbasis opsplitsten. Cools, Spitaels en Happart (allen van de PS) waren echte België-haters. In 2010 spraken talrijke PS-kopstukken over het einde van België, zo ook Demotte. Die verklaarde toen: “De Franstaligen moeten alle opties overwegen, ook een hypothese waarbij ze zelf het heft in handen nemen. “Wallonië” en de Franstaligen in Brussel beschikken over de hefbomen om te bekijken wat ze voor zichzelf kunnen doen zonder morgen af te wachten” (RTBf-radio, 5 september 2010). Demotte is dus niets een separatist, zij het op een verdoken manier. Hij is nu ook openlijk een nationalist. In het verleden werd die stroming ook met het “socialisme” in verband gebracht, met het gekende resultaat…
Voor Geert Bourgeois (N-VA) is het nationalisme dat Demotte predikt overigens “prachtig” en “inclusief”, net zoals dat van zijn eigen partij. Dat leert ons verschillende zaken: 1) Bourgeois betwist niet – waarom zou hij ook? – dat het nationalisme van de N-VA een venijn voor België is; 2) Bourgeois vindt in het nationalisme van de PS een objectieve bondgenoot (tegen België dat mag duidelijk zijn); 3) De wederzijdse separatistische bewegingen versterken elkaar.
Voor de B.U.B. bestaat er geen “open” of positief nationalisme, net als er geen “open” of positief racisme bestaat. Het mag ironisch genoemd worden dat de N-VA en de PS, twee partijen die beweren elkaar te bestrijden, telkens weer gemene zaak maken tegen België.
