Editoriaal 08-01-2006 |
|||
| Vraag het aan de bevolking!
België gaat 2006 in in een sfeer van steeds toenemende onzekerheid. Ons land wordt steeds meer en meer ontmanteld, zonder dat de burgers ooit geraadpleegd zijn. De gebeurtenissen van de laatste vier jaar zijn –vanuit het oogpunt van de splitsers van België- indrukwekkend: 1) In 2002 werden de Belgische ministeries van Landbouw, Buitenlandse Handel, Ontwikkelingssamenwerking alsook het federaal toezicht op de gemeentes en provincies gesplitst. In 2003 werd de Belgische wapenexport opgesplitst. 2) Door de zogenaamde akkoorden van Lambermont die – op wapenexport na- de bovengenoemde splitsingen geregeld hadden, kregen de Gewesten en Gemeenschappen nog méér geld, waardoor de Belgische overheid nog minder financiële middelen overhield voor belangrijke beleidsdomeinen zoals justitie of sociale zekerheid. 3) Een aantal sportorganisaties werden in de periode 2001-2002 opgesplitst: de Belgische Wielrijdersbond, de Belgische Volleybalbond en de Belgische Basketbalbond. Eind 2005 werd ook beslist om de KBVB (gedeeltelijk) op te splitsen. 4) In 2002 werd beslist om van één van de best werkende Belgische instellingen – de Senaat- een lege doos te maken, paritair samengesteld uit Nederlands- en Franstaligen, waardoor de eenzijdige tegenstellingen verscherpt zullen worden. 5) De Belgische Orde van Advocaten werd in 2001 opgesplitst, de Belgische Orde van Architecten in 2005, de laatste unitaire structuren van het Rode Kruis dreigen het te begeven. De Metaalvakbond van het ABVV dreigde vorig jaar te scheuren, dit jaar zal meer duidelijkheid daaromtrent ontstaan… 6) De crisissen rond B-H-V en de nachtvluchten toonden verder de existentiële crisis van het Belgische “federalisme” aan; de Belgische deelstaten staan op gelijke hoogte met de Belgische regering. Veel wordt door samenwerkingsakkoorden en in niet-verkozen Overlegcomités geregeld, wat natuurlijk een aanfluiting is van de democratie. 7) De Nederlandstalige partijen zijn bezig met het voorbereiden van een Vlaamse Grondwet… Is een Grondwet niet bedoeld voor staten? Het is duidelijk dat België op deze manier geen 50 jaar doorkan… Zelfs geen tien jaar. Op een bepaald moment zal het hele systeem vastdraaien. Zou het kunnen dat dat scharniermoment 2007 is, het moment waarop bij de regeringsvorming alle zware dossiers op tafel komen? Zou het teveel gevraagd zijn om na al die jaren misschien eens aan de bevolking te vragen wat ze vindt van deze systematische ontbinding van België, die uiteindelijk – als men zo voortdoet- op separatisme en de oprichting van twee of drie ministaatjes zal uitdraaien? Is het teveel gevraagd om de uniefederalisten en de unitaristen, kortom de vertegenwoordigers van de eenheid van België, ook het recht op meningsvrijheid te gunnen? Aan interessante vragen alvast geen gebrek… |
|||
| Editoriaal 24-12-2005 | |||
| “Onafhankelijk”, een vrije Tribune in “Veto”
(Context: in een opinie-artikel in “Veto”, een veel gelezen blad onder Leuvense studenten, hadden twee N-VA-ers gesteld dat er een wezenlijk verschil was tussen de N-VA en het extremistische NSV of Vlaams Belang. Vlaamse onafhankelijkheid zou een eerbare zaak zijn, ontdaan van alle “extreem karakter”. Onderstaande repliek werd op 21.12 gepubliceerd) De heren De Rouck en De Samblanx van jong-N-VA pleiten voor Vlaamse onafhankelijkheid (Veto 10, 5 december) en distantiëren zich tegelijk van radicale stromingen. Vreemd, wij dachten dat de bakermat van de Europese Unie aan diggelen slaan vrij extreem was… Wij waren de mening toegedaan dat de separatistische denkstroming uitging van extremistische scherpslijpers. Inderdaad, de N-VA zegt het goed, ook “van linksen”, de neo-Stalinisten van Meervoud, de radicaal-rechtsen van Voorpost: het is inderdaad één pot nat. Toch dank voor de nuttige toelichting. En dan zijn er natuurlijk nog milieus, waaronder de door de N-VA gelauwerde Warandegroep — een zelfverklaarde economische elitegroep. In werkelijkheid: gepensioneerde, werkloze en separatistische ex-toplui, die vandaag profiteren van de SZ en om hun oude dag te vullen dan maar verkondigen dat de Walen diezelfde SZ plunderen. Beide heren hebben nochtans “respect” voor de “Walen”. Zoveel respect dat de brave Vlaming te pas en te onpas moet horen dat de helft van zijn landgenoten hem ieder jaar besteelt. Zoveel respect dat Walen best geen sociale woning krijgen of zelfs van marktplaatsen geweerd dienen te worden. Zoveel achting dat men met vrachtwagens naar het armste gebied van België (Henegouwen) rijdt om met veel poeha te zeggen dat er allemaal dieven wonen. Stel je eens voor: met een grote N-VA fractie in het Europees Parlement hebben we zo weer een heuse oorlog. Want al die mensen gaan toch zeker ooit ontdekken – allicht tot hun eigen verbazing — dat de Letten, Portugezen en Grieken zowaar geen Vlaams spreken, armer zijn en verschillen. Splitsen die handel dus. Bob VANGEEL, Voorzitter Jong B.U.B. Olivier TALLON, Ondervoorzitter Jong B.U.B. |
|||
| [Ga terug] | |||
| 25-11-2005 | |||
| GAAN ITALIANEN TE RADE BIJ… BELGISCHE POLITICI? Na België en Spanje wil men nu ook Italië regionaliseren. De Italianen mogen zich trouwens, in tegenstelling tot de Belgen (na zes staatshervormingen over een periode van 35 jaar), uitspreken in een referendum over de geplande federalisering van hun land. Nochtans is Italië een vrij homogene staat wat de taal betreft, buiten het Noorden waar grote delen tweetalig zijn. Dit is een interessant gegeven, want een belangrijke motor achter de federalisering is de Lega Nord. Zij willen het rijkere Noorden (“Padanië”, het “Vlaanderen” van over de Alpen) afscheiden van het armere Zuiden. Wat velen al langer wisten wordt bevestigd: taal is maar een middel ten einde politici een excuus te geven om hun macht te vergroten. Waarom anders gebieden waar dezelfde taal gesproken wordt splitsen ? Voor degenen die dachten dat het Belgische “probleem” uniek is: dit is het tegenvoorbeeld. Was Italië, zogezegd, geen “natuurlijke” en België geen “kunstmatige” staat? Het ‘federalisme’ zal zich uitstrekken over de 20 Italiaanse regio’s, maar grosso modo zal ondanks die multipolariteit er al gauw een tweeledig karakter naar boven komen. Want het ligt in de bedoeling van de “federalisten” om het rijke Noorden te scheiden van het arme Zuiden. Zij keren daarvoor terug naar de situatie van voor de Italiaanse eenmaking (1860). Toen verrees er het eengemaakte Koninkrijk uit de particulariteit van de vorstendommen. Nu is het de bedoeling opnieuw particuliere territoria te scheppen om twee nieuwe natiestaten eruit te doen verrijzen. Zullen de Italianen zich in een plebisciet uitspreken voor het federalisme, dat in werkelijkheid de Italiaanse staat niet wil verenigen of democratiseren maar haar dreigt uiteen te rukken? Zullen de Italianen ervoor kiezen om belangrijke bevoegdheden zoals politie en gezondheidszorg aan de nationale controle te onttrekken? En, zoja, wat dan met de armere Napolitanen en met de mensen uit Bari, Palermo en Lecce? Moeten zij een kwalitatief mindere gezondheidszorg ondergaan en de dupe zijn van nationalistische politici uit het Noorden met haar verkeerscentra, zee- en luchthavens? En hoe gaan de Italiaanse partijen dit gegeven in het Europees Parlement verkopen aan de Letten, de Polen en de Grieken die het nog slechter hebben? Zij zitten toch in de transnationale EU omdat we solidair willen zijn? Misschien kunnen die Italiaanse politici in kwestie te rade gaan bij hun… Belgische collega’s. |
|||
| [Ga terug] | |||
| Editoriaal 3-11-2005 | |||
| Nationalisme en moslimfundamentalisme: één strijd?
Volgens Bart De Wever, voorzitter van de N-VA (in “Mohammed leeft”, DS 24.10) is het niet goed om de islam als erkende godsdienst te laten subsidiëren door de overheid. Hij noemt dit gevaarlijk voor de democratie, want, zo schrijft hij, ‘de islam heeft geen verlichting doorgemaakt’. Nu zal er natuurlijk niemand ontkennen dat het islamfundamentalisme een ernstig probleem is in de Westerse samenleving (aanslagen New York, Madrid, Londen…) en dat er bepaalde groepen allochtonen de samenleving én de goede naam van hun eigen bevolkingsgroep schaden. Kijk maar naar de rellen die Parijs letterlijk en figuurlijk in vuur en vlam zetten. Het is echter wel kras om een geloof dat één miljard aanhangers heeft en verschillende (sub)strekkingen onder één noemer – onverlicht – te catalogeren. Maar goed, laten we hypothetisch aannemen dat de Staat (of de Gemeenschap) geen onverlichte ideologische of filosofische minderheden moet subsidiëren. Zou De Wever er dan ook akkoord mee gaan om de partijsubsidies van extreem-nationalistische en (taal)racistische partijen als het Vlaams Belang…of zijn eigen N-VA in te trekken? Inderdaad is het nationalisme een veel grotere bedreiging voor de democratie dan de islam. De moslims -buiten de radicalen, maar die vindt men overal- houden zich slechts bezig met het beleven van hun geloof en laten de rest van de burgers bij wijze van spreke met rust. De nationalisten daarentegen trekken dagelijks ten strijde met hun anti-universalistische (en dus onverlichte) ideologie en verspreiden regelrechte haatcampagnes tegen anderstaligen. Ik heb de voorbije verkiezingen geen moslim-affiches gezien waarop stond hoeveel geld de decadente katholieken opsoeperen. Er waren daarentegen wél N-VA affiches om te zeggen hoeveel “de Walen” ons kosten… |
|||
Een politicus denkt aan
de volgende verkiezing, een staatsman aan de toekomst
Winston Churchill, Brits premier tijdens WO II
Wie passief blijft tegenover de machthebbers, loopt onder andere het risico geregeerd te worden door mensen die minder zijn dan hem of haar
Plato, Grieks filosoof
In politiek zijn verschillen wellicht zo onvermijdelijk als ze noodzakelijk zijn
George Washington, eerste president van de Verenigde Staten
(ongetwijfeld weten de separatisten die België willen vernietigen wegens “verschillen” tussen Noord en Zuid het beter (!) )
