TOT WAT DE POLITIEK VAN “APPEASEMENT” LEIDT – VOILA A QUOI MENE LA POLITIQUE DE L’APPAISEMENT

München 1938 v.l.n.r./ de gauche à droite: Chamberlain, Daladier, Hitler, Mussolini, Ciano (source photo inconnue – bron foto onbekend)

Een kort overzicht van de toegevingen aan Duitsland in de jaren 1930 –

un rapide survol des concessions à l’Allemagne dans les années 1930:

1919: na de instorting van het keizerlijke Duitsland, ten gevolge van de Eerste Wereldoorlog moet Duitsland onder andere de Elzas aan Frankrijk afstaan, Eupen-Malmedy aan België, een deel van Schlesswig aan Denemarken, een deel van Pruisen aan Polen en de linkeroever van de Rijn demilitariseren. Wat meer is, het Duitse leger wordt ingeperkt en de dienstplicht afgeschaft –

après l’effondrement de l’Allemagne impériale suite à la première guerre mondiale, le Reich doit notamment céder l’Alsace à la France, Eupen-Malmedy à la Belgique, une partie du Schlesswig au Danemark, une partie de la Prusse à la Pologne et démilitariser la rive gauche du Rhin. De plus, l’armée allemande est limitée et le service militaire aboli.

1933: le NSDAP arrive au pouvoir – de NSDAP komt aan de macht

1934: Duitsland begint zijn leger te vergroten – l’Allemagne commence à agrandir son armée

1936: l’Allemagne occupe la Rhénanie et introduit le service militaire pour deux années – Duitsland bezet het Rijnland en introduceert de tweejarige militaire dienstplicht

1938: Duitsland bezet Oostenrijk – l’Allemagne occupe l’Autriche

Conférence de Münich: pendant la conférence “de la dernière chance“, la France et le Royaume Uni abandonnent leurs alliés tchécoslovaques. Le “Sudetenland” est cédé à l’Allemagne et  le premier ministre britannique Chamberlain ainsi que le premier ministre français Daladier obtiennent un accord entre les parties pour négocier de manière pacifique leurs “différends futurs“. Chamberlain rentre en Grande-Bretagne de façon triomphante avec le slogan « I peace for our time ».

Conferentie van München: tijdens de onderhandelingen van “de laatste kans” laten Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk hun Tsjechoslovaakse geallieerden in de steek. Het “Sudetenland” wordt aan Duitsland afgestaan en de Britse Eerste Minister Chamberlain alsook de Franse premier Daladier bekomen een akkoord tussen de verschillende partijen om hun “toekomstige geschillen” op een vreedzame manier te onderhandelen. Chamberlain keert op een triomfantelijke manier terug in Groot-Britannië met de slogan: «  peace for our time ».

1939:

In weerwil van het akkoord, bezet Duitsland héél Tsjechoslovakije en vraagt het de vrijstad Dantzig (in Polen). Engeland en Frankrijk beseffen op dat moment dat het opbod van Hitler niet meer zal stoppen en verklaren Duitsland op 3 september 1939 de oorlog. Chamberlain, architect van de appeasement-politiek wordt in 1940 door Winston Churchill opgevolgd en overlijdt in november van datzelfde jaar.

Au mépris de l’accord, l’Allemagne occupe toute la Tchécoslovaquie et réclame en plus la ville libre de Dantzig (en Pologne). Se réalisant que les demandes d’Adolf Hitler ne cesseront plus, la France et l’Angletterre déclarent la guerre à l’Allemagne le 3 septembre 1939. Chamberlain, l’architecte de la politique de l’appaisement (appeasement) est succédé par Winston Churchill en 1940 et mourra en novembre 1940.

Conclusion : une politique de concessions ne peut arrêter les nationalistes qui en voudront toujours plus, tout comme des enfants gâtés. Il est utile de le rappeler à un moment où certains pensent qu’il faut faire des concessions aux nationalistes flamands en acceptant une réforme de l’Etat à leurs conditions.

Seul l’unitarisme sans complexes peut sauver la Belgique des nationalismes flamand et wallon et redonner un nouvel avenir prospère à notre pays.

Besluit: een concensuspolitiek kan nationalisten niet stoppen. Als kleine kinderen zullen ze steeds méér eisen. Het is nuttig om eraan te herinneren op een moment dat sommigen denken dat toegevingen aan de Vlaams-nationalisten nodig zijn, door een staatshervorming op hun voorwaarden te aanvaarden.

Alleen een complexloos unitarisme kan België van het Vlaams- en Waals-nationalisme verlossen en een nieuwe welvarende toekomst aan ons land bieden.