Art. 42. Belgische Grondwet: “De leden van beide Kamers vertegenwoordigen de Natie en niet enkel degenen die hen hebben verkozen”
De burger kan amper volgen in de zaak ” Brussel-Halle-Vilvoorde “. Wat staat er nu eigenlijk precies op het spel en wat is de oorzaak van dit probleem?
Wel, voor de verkiezingen van 2003 was het land opgedeeld in arrondissementele kieskringen (Leuven, Gent, Luik, …). De regering besliste echter dat er provinciale kieskringen moesten ingevoerd worden, hetgeen betekent dat er in ons land -normaal gezien- dus 11 kringen zouden moeten zijn (10 provincies en Brussel). Brussel-Halle-Vilvoorde echter kent een grote Franstalige minderheid, in vele gemeenten is er zelfs een Franstalige meerderheid. Daarom dat deze kieskring, hoewel ze deels in het Vlaams Gewest ligt, en deels in het Brussels als een unitaire, tweetalige kieskring werd behouden.
Volgens het Arbitragehof echter (Arrest van 26.05.04) dient er voor de Europese verkiezingen van 2004 een oplossing gevonden te worden voor het probleem dat de provincie (Vlaams-Brabant) en de kieskring (Brussel-Halle-Vilvoorde) niet samenvallen. Deze oplossing moet door de wetgever bepaald worden (lees: het federaal Parlement). Deze oplossing is, binnen de huidige administratieve onderverdeling van België ofwél een splitsing (en drie kieskringen in Brabant) ofwél een terugkeer naar de oude arrondissementen.
Het feit dat in ons land de partijen gesplitst zijn, deed dezen plooien naar de volgende logica: -de Nederlandstalige partijen willen de kieskring splitsen (dit staat ook in het Vlaams regeerakkoord) -de Franstalige partijen willen ze behouden
De motieven die aan de grondslag liggen van beide ingevingen zijn echter fout.
Waarom willen de Nederlandstalige partijen immers de kieskring splitsen?
1. Omdat zij simpelweg meer macht willen hebben. Vandaag worden immers de stemmen van de Franstalige lijsten mee opgeteld worden met die van de Franstalige lijsten in Brussel. De Franstalige lijsten zouden dus misschien iets meer vertegenwoordigd zijn. Maar het is uiteraard niet zeker dat alle Franstaligen voor Franstalige lijsten stemmen en vice versa. Merk overigens op dat ook nà een eventuele splitsing er Franstalige lijsten mogen blijven opkomen in dit gebied (zo is het Vlaams Blok bij de federale verkiezingen van 2003 in Henegouwen opgekomen) 2. Omdat zij geloven dat de taalgrens een staatsgrens moet worden. Zodus moet het “Nederlandstalige” Halle-Vilvoorde niet gekoppeld worden aan het “Franstalige” Brussel (dan hoort Brussel dus plots niet meer bij “Vlaanderen”). Zij menen zo de “verfransing” tegen te gaan. De Nederlandstalige partijen zijn dus niet bekommerd om meer democratie, integendeel, ze willen de keuzevrijheid inperken door de Franstalige partijen te dwingen op één lijst te gaan staan om nog wat zetels te behalen. De Nederlandstalige partijen willen ook de eenheid van België verder ondergraven, door het vreedzaam samenleven tussen twee taalgroepen in de kiem te smoren.
Waarom willen Franstalige partijen de kieskring behouden?
1. Omdat ze simpelweg meer macht willen hebben. De Franstalige lijsten uit Halle-Vilvoorde moeten volgens hen daarom aan de Franstalige lijsten van Brussel gekoppeld blijven. 2. Omdat sommigen reeds de splitsing van België voorbereiden en zoveel mogelijk grondgebied willen “veroveren”. Daarom vragen sommige Franstaligen als pasmunt voor de splitsing een uitbreiding van het Brussels Gewest of een corridor tussen Brussel en Wallonië. De Franstalige partijen zijn dus niet bekommerd om meer democratie, ze doen alsof ze de verdedigers zijn van een meertalig model maar ze verdedigen enkel hun eigen regio.
Wat is de mening van de Belg. UNIE?
De BUB stelt vast: 1) Dat er in andere (federale) landen wel meertalige kieskringen en kantons zijn 2) Dat nérgens in de Grondwet staat dat deze kieskring gesplitst moet worden
Art. 63. § 1. De Kamer van volksvertegenwoordigers telt honderdvijftig leden. § 2. Elke kieskring telt zoveel keren een zetel als de federale deler in het cijfer van de bevolking van de kieskring begrepen is. De federale deler wordt verkregen door het bevolkingscijfer van het Rijk te delen door honderdvijftig. De overblijvende zetels worden toegewezen aan de kieskringen met het grootste nog niet vertegenwoordigde bevolkingsoverschot. § 3. De indeling van de leden van de Kamer van volksvertegenwoordigers over de kieskringen wordt door de Koning bepaald in verhouding tot de bevolking. Het cijfer van de bevolking van elke kieskring wordt om de tien jaar vastgesteld door een volkstelling of door enig ander middel, bepaald door de wet. De Koning maakt binnen een termijn van zes maanden de uitslagen bekend. Binnen een termijn van drie maanden na die bekendmaking bepaalt de Koning het aantal zetels dat aan iedere kieskring toekomt. De nieuwe indeling wordt toegepast vanaf de eerstvolgende algemene verkiezingen. § 4. De wet bepaalt de kieskringen; zij bepaalt eveneens de voorwaarden waaraan men moet voldoen om kiezer te zijn, alsmede het verloop van de kiesverrichtingen.
3) Dat de Raad van State niet zegt dat deze kieskring gesplitst moet worden 4) Dat de kieskring al gesplitst is voor de regionale verkiezingen, en dat het gaat om federale, Belgische en Europese verkiezingen 5) Dat de eis tot splitsing van de Vlaamse partijen in het regeerakkoord illegaal is (federale materie), dat ook de burgemeesters in die regio zich derhalve hier niet mee dienen in te laten 6) Dat de Franstalige partijen de kieskring om de verkeerde redenen willen behouden (zo diende de MR overigens een voorstel in tot één Brabantse kieskring, wat goed is, zonder te staan op de hereniging van Brabant) 7) Dat de Nederlandstaligen in Brussel bij een splitsing ondervertegenwoordigd kunnen worden. Wederom zijn deze mensen tweederangsburgers voor de separatisten, enkel goed om te draven voor de “Vlaamse zaak” bij problemen (bijv. In ziekenhuizen te Brussel) 8) Dat er nog steeds geen tweetalige lijsten in de hoofdstad van een verenigd Europa dat tientallen talen telt mogen ingediend worden. Deze hoofdstad is overigens ook hoofdstad van een meertalig land, België.
Daarom stellen wij voor:
De basis van deze problemen is duidelijk A. De splitsing van Brabant sedert 1995 B. De splitsing van de partijen (die enkel hun eigen regio verdedigen)
Er moet voor de Kamer dan ook een nationale (federale) kieskring opgericht worden -zo kan iedereen op iedereen stemmen en vertegenwoordigt de Kamer de Natie-, en voor de Senaat kan men werken met negen provinciale kieskringen. Hiervoor dient Brabant herenigd te worden.
De Gewesten vormen trouwens een nutteloos niveau dat best wordt afgeschaft (we hebben al provincies). Gewesten ontlenen hun macht aan taal (op Brussel na), terwijl hun bevoegdheden, paradoxaal genoeg, niéts met taal te maken hebben.
De BUB speelt het spel van de Nederlandstalige én Franstalige nationalisten die Belgen tegen Belgen willen opzetten niét mee. Wij kanten ons tégen eentalige kieskringen, parlementen, ziekenfondsen, sportbonden, partijen… omdat deze reactionair zijn (niet meer thuishorend in een verenigd Europa). De nationalisten moeten trouwens niet hypocriet doen: -is het Vlaams Belang akkoord dat de “wet moet worden nageleefd” wanneer zij veroordeeld werden? Of moeten enkel fictieve VB-“wetten” worden nageleefd (‘de splitsing van BHV staat in de Grondwet’, ‘Prins Filip mag van de Grondwet niet spreken’). -Handelen de burgemeesters die zelfs democratische verkiezingen willen blokkeren in overeenstemming met “de wet”?
Wij eisen een democratisch, eengemaakt België als basis van een meertalig en solidair samenlevingsmodel. In dat België is geen plaats voor splitsingen op taalbasis, omdat élke mens gelijk is, te beginnen met onze eigen landgenoten. Wij wensen bovendien nogmaals openlijk te herhalen wat de anderen niet durven, namelijk dat wij als énige partij in België het Vlaams Belang bestrijden over de héle lijn: namelijk in haar racisme én in haar separatisme. Wij zijn een nationale partij die niet de minste noodzaak heeft om zoals alle andere taalpartijen (de “Vlaamse” op kop) het Vlaams Belang en haar eisen achterna te hollen.
Belgische eenheid is de enige remedie tegen extremisme.
Bruno Yammine
