SEPARATISTEN SPREKEN ZICHZELF TEGEN
Het Catalaanse onafhankelijkheidsproject is als een kaartenhuis in elkaar gestort, maar tegelijk blijken de tegenstrijdigheden bij de flaminganten hieromtrent zich op te stapelen.
De door Madrid afgezette Catalaanse minister-president Puigdemont is op 30 oktober 2017 naar Brussel gevlucht. Tijdens een geïmproviseerde persconferentie in de hoofdstad gaf de gevluchte separatistenleider te kennen dat hij de regionale verkiezingen die de Spaanse staat op 21 december 2017 in Catalonië heeft uitgeschreven als een ”uitdaging” beschouwt. Tevens gaf hij te kennen het resultaat ervan te zullen respecteren.
Dat is zeer vreemd. Op 27 oktober had het Catalaans parlement de onafhankelijkheid van Spanje uitgeroepen, waarna Madrid de regio onder rechtstreekse voogdij plaatste en nieuwe verkiezingen uitschreef. Door de legaliteit van deze nieuwe verkiezingen te erkennen, erkent Puigdemont nu dus het feit dat Catalonië onder het gezag van Madrid valt. Een vreemde macht heeft immers niet het recht om verkiezingen buiten haar grondgebied uit te schrijven.
Ondertussen blijven de flaminganten de ene contradictie na de andere opeenstapelen. Een aantal voorbeelden.
In België schermen ze met het feit dat een referendum over separatisme ongrondwettelijk en ongewenst zou zijn. In Catalonië steunen ze ongrondwettelijke referenda hieromtrent.
In België zijn ze voorstander van harde politionele repressie. In Catalonië vinden ze dat een schande.
De nationalisten zijn ook tegen (politiek) asiel. Behalve als het om Catalaanse separatisten gaat.
In België zegt N-VA-voorzitter Bart De Wever dat we buitenlandse conflicten niet moeten importeren. Behalve blijkbaar wanneer het gaat om buitenlandse nationalistische conflicten, dan zijn zelfs de politici die ze aanstoken welkom.
In eigen land zijn de separatisten tegen alles wat links is. In Catalonië ondersteunen ze extreem-linkse anarchisten.
De nationalisten zijn ook tegen Europese interventie in soevereine staten. Behalve natuurlijk in Spanje, daar moet de EU actief deelnemen aan de binnenlandse politiek van een lidstaat.
De separatisten zijn tegen referenda in de faciliteitengemeenten, bijvoorbeeld over een aanhechting van taalfaciliteitengemeenten bij Brussel of de wisseling van taalregime. Maar in tegenstelling tot over de verschuiving van taalgrenzen, mogen landsgrenzen verschuiven na illegale referenda waarin minder dan vier op de tien stemgerechtigden een ‘ja’-stem uitbrachten…
De ondervoorzitter van de N-VA, Sander Loones, verklaarde op 1 november 2017, dat Puigdemont als een ‘terrorist’ (sic) zou beschouwd worden terwijl vluchtelingen vrij op het Belgisch grondgebied mogen binnenkomen. Ten eerste is Puigdemont alsnog geen vluchteling, maar een vrije EU-burger die niet in een asielcentrum op zijn lot moet wachten. Ten tweede zijn de meeste politieke vluchtelingen brave en arme mensen die vervolging of oorlog willen ontvluchten en alleen maar in vrede willen leven terwijl Puigdemont niet arm is en zijn eigen problemen zelf heeft gecreëerd. Ten derde heeft niemand Puigdemont een terrorist genoemd, maar wel een onverstandige nationalist die zijn regio een heel slechte dienst bewijst, net als de rakkers van de N-VA, die België al jaren teisteren met hun taalnationalistische zever.
De flaminganten verzetten zich tegen het importeren van buitenlandse problemen, maar importeren het Catalaans probleem in België. Hoeveel is er nog nodig om de waanzin van het taalnationalisme, flamingantisme en separatisme aan te tonen?
LES SEPARATISTES SE CONTREDISENT
Le projet d’indépendance catalan s’est écroulé comme un château de cartes, mais les contradictions ne cessent de s’accumuler chez les flamingants.
Le ministre-président catalan Puigdemont destitué par Madrid le 30 octobre 2017 a fui à Bruxelles. Lors d’une conférence de presse improvisée dans la capitale, le leader séparatiste en fuite a dit qu’il considérait les élections régionales catalanes du 21 décembre 2017 décidées par Madrid comme un “défi“. Néanmoins, il a également dit qu’il en respecterait le résultat.
Voilà qui est pour le moins étrange. Le 27 octobre, le parlement catalan avait proclamé son indépendance de l’Espagne, suite à quoi Madrid a mis la région sous tutelle directe et décida de nouvelles élections. En acceptant la légalité de ces élections, Puigdemont reconnaît donc le fait que la Catalogne soit bien sous l’autorité de Madrid. En effet, une puissance étrangère n’aurait pas le droit de décider de l’organisation d‘élections en dehors de son territoire.
Entretemps, les flamingants continuent à accumuler l’une contradiction après l’autre. Quelques exemples.
Ils affirment qu’en Belgique un référendum sur le séparatisme serait anticonstitutionnel et indésirable tandis que ce genre de référendums en Catalogne serait constitutionnel.
En Belgique, ils sont partisans d’une répression sévère de la part de la police. En Catalogne, ils trouvent cela une honte.
Les nationalistes sont contre l’asile (politique). Sauf s’il s’agit d’un séparatiste catalan.
En Belgique, le président de la N-VA Bart De Wever dit que nous ne devrions pas importer de conflits de l’étranger. Sauf apparemment quand il s’agit de conflits nationalistes étrangers, auquel cas même les politiciens qui en sont la cause sont les bienvenus.
Dans notre pays, les séparatistes sont contre tout ce qui est de gauche. En Catalogne, ils soutiennent les anarchistes d’extrême gauche.
Les nationalistes sont aussi contre toute intervention de l’Europe dans les Etats souverains. Sauf en Espagne, bien sûr, où l’Union européenne devrait prendre une part active à la politique intérieure d’un Etat membre.
Les séparatistes sont contre les référendums dans les communes à facilités, par exemple pour leur rattachement à Bruxelles ou pour un changement de régime linguistique. Par contre, les frontières d’un pays pourraient bouger suite à des reféréndums illégaux et approuvés par moins de quatre électeurs sur dix…
Le vice-président de la N-VA, Sander Loones, estimait publiquement le 1er novembre 2017 que Puigdemont serait considéré comme un ‘terroriste’ (sic) alors que les réfugiés sont libres de rentrer sur le territoire belge. Tout d’abord, Puigdemont n’est pas un réfugié, mais un citoyen libre de l’Union européenne qui ne doit pas attendre son sort dans un centre d’asile. Ensuite, la plupart des réfugiés politiques sont de pauvres gens intègres qui fuient la persécution ou la guerre et sont à la recherche de paix tandis que Puigdemont n’est pas pauvre et s’est mis lui-même dans les difficultés. Enfin, personne n’a traité Puigdemont de terroriste, mais bien de nationaliste irresponsable qui a très mal servi sa région, à l’instar des voyous de la N-VA, qui terrorisent la Belgique depuis des années par leurs foutaises nationalistes.
Les flamingants s’opposent à l’importation de problèmes de l’étranger, mais importent le problème catalan en Belgique. Que faut-il de plus pour démontrer l’absurdité du nationalisme linguistique, du flamingantisme et du séparatisme?
