De Belgische ziel

De 130.000 mensen die zich in Brussel verzamelden op 21/07 waren, zo zeggen de separatisten, allemaal dagjesgangers, vreemdelingen of Franstaligen. Als er op de Ijzerbedevaart 5.000 man komt is dat uiteraard een overwinning.

Wat vaststaat is dat niemand komt feesten als men zich geschonden voelt in zijn politieke overtuigingen. Soetkin Collier heeft opgetreden voor de Koning. Dat was mooi, mensen veranderen, België verandert. Zelfs Bert Anciaux geeft nu toe dat België een rijk en boeiend land is. De voorzitter van de Vlaamse Executieve anderzijds vindt dat het Vlaams Gewest voldoende bevoegdheden heeft. Welnu, dit zijn allemaal positieve tekens. Maar er is meer nodig. Daden om de wil van de meerderheid van de Belgen, de overdonderende stem van het Volk politiek te valoriseren.

We hebben al eerder opgemerkt, dat België geen kunstmatig begrip is. Op een dorre akker groeien geen bloemen! Telkens bij een succes of bij een kleine inspanning van de overheid manifesteert het Belgisch gevoel zich. Wanneer u daar, in een Amerikaanse markt een stuk van onze chocolade ziet liggen of in China ons bier drinkt, en u voelt zich thuis, dan weer manifesteert zich de levenskrachtige Belgische ziel. Stelselmatig proberen de enggeestige krachten ons land af te breken. Laten we dit stellen: Het zal ze niet lukken. De Belgische volksgeest is gedurende 172 jaar (en langer) doorheen lief en leed tot een ondeelbare eenheid vergroeid. Zij kan niet meer worden vernietigd, ook al wordt er tegen gespuwd en gestormd, zij is –wellicht- verzekerd van een eeuwenlange jeugd.

Zelfs in het hoogst onwaarschijnlijke geval dat Vlaanderen onafhankelijk wordt, dan nog zal ons volk zich weerbaar tonen en de machten die haar willen vernielen, kinderen van ouders en zussen van broers wil scheiden, uiteindelijk overwinnen. Wat meer is, is dat flamingantisch, rattachistisch,wallingantisch in de ogen van allen en zeker van de jeugd over ‘t algemeen als achterlijk beschouwd wordt. Wij willen dit essentieel civisme dat steunt op getrouwheid op de instellingen en op de solidariteit tussen iedereen van ons volk een moderne invulling geven. Nog één ding viel ons op: De Koning sprak met de Kroonprins (men beweerde in een boek het tegendeel). Ook de laatste, laffe sabotagedaden van een geweten- en eerloze kliek zijn mislukt. Het vorstenhuis is één, een weerspiegeling van de eeuwige Natie.

Leve België!

Leve de Koning!