“On craint en effet que ces cris désespérés et frustrés des nationalistes flamands ne soient qu’un prélude à des actes de violence visant à transformer la Belgique en une Yougoslavie de la Mer du Nord.”
“We vrezen inderdaad dat te midden van deze wanhopige en gefrustreerde kreten de enige uitweg die de Vlaams-nationalisten nog rest erin bestaat de daad bij het woord te voegen en een Joegoslavië aan de Noordzee te scheppen.”
We worden eraan gewoon. Af en toe komt de Koning onder het spervuur te liggen van de verzamelde particratie, waarna de media beweren dat in de Wetstraat de roep om een ceremoniële monarchie steeds luider klinkt. Begin mei 2011 was het weer zover. In een net gepubliceerd boek Koning zonder land, geschreven door Martin Bruxant (La Libre Belgique) en Steven Samyn (De Morgen) klappen enkele politici – welke zijn niet bekend – die in het voorbije jaar op het Paleis ontboden werden, uit de biecht.
Nous y sommes habitués. Régulièrement, le Roi fait l’objet de tirs de barrage de la particratie. Ensuite, on annonce dans les quotidiens qu’il existe des rumeurs selon lesquels Rue de la Loi l’appel à une monarchie cérémonielle se fait de plus en plus pressant. Une fois de plus, début mai 2011, c’était le cas. Dans un nouveau livre intitulé « Un roi sans pays », écrit par Martin Bruxant (La libre Belgique) et Steven Samyn (De Morgen), certains politiciens – inconnus cependant – parlent franc sur les discussions qu’ils ont eues avec le souverain au Palais royal.
“La Belgique est une fiction, elle ne marche plus et elle n’existe plus”. Non, ce ne sont pas les mots d’un membre du Vlaams Belang. C’est ainsi que s’exprima Siegfried Bracke (N-VA) – le vice-président de la Chambre des Représentants ! – le 20 mai 2011 à Rhode-Saint-Genèse. Peut-être qu’il veut, en bon „pannéerlandiste“, déménager aux Pays Bas? Et, tant qu’on y est, pourquoi pas en Allemagne, vu son prénom, qui lui a été donné quelques années après la guerre?
“België is een fictie, het werkt niet meer en het bestaat niet meer”. Aan het woord is niet iemand van het Vlaams Belang, maar wel Siegfried Bracke (N-VA) – de ondervoorzitter van de Kamer van Volksvertegenwoordigers! – op 20 mei 2011 in Sint-Genesius-Rode. Misschien wil hij wel, als goede Groot-Nederlander naar Nederland verhuizen? En nu we toch bezig zijn, waarom niet naar Duitsland, gelet op zijn voornaam die hem enkele jaren na de oorlog gegeven werd?
“In plaats van Di Rupo tot formateur te benoemen had de Koning, zoals de Luikse constitutionalist Behrendt al in januari suggereerde, op basis van art. 96 van de Belgische Grondwet (“de Koning benoemt en ontslaat zijn ministers”) officieel het ontslag van premier Leterme kunnen weigeren. Voor zo’n demarche volstaat de uitvaardiging van een Koninklijk Besluit. Op die manier wordt meteen paal en perk gesteld aan de vage notie van “lopende zaken” en krijgt ons land eindelijk een volwaardige regering – zonder nefaste “staatshervorming” wel te verstaan! Ons niet gelaten trouwens als Di Rupo onder die omstandigheden premier wil worden.”
“Au lieu de nommer Di Rupo formateur, le Roi aurait pu, comme le constitutionnaliste liégeois Behrendt l’avait déjà suggéré en janvier, refuser officiellement la démission du premier ministre Leterme sur la base de l’article 96 de la Constitution belge (“le Roi nomme et révoque ces ministres”). Afin d’effectuer une telle démarche, il suffit de promulguer un arrêté royal. De cette façon, on en finirait tout de suite avec la notion vague d’“affaires courantes” et notre pays serait enfin doté d’un gouvernement de plein exercice – sans réforme de l’Etat néfaste bien entendu ! Nous ne voyons pas d’objection à ce que Di Rupo devienne ensuite premier ministre s’il le souhaite.”
Wouter Beke, de zoveelste verzoener/bemiddelaar/informateur sedert de verkiezingen van 13 juni 2007 heeft aan de Koning gevraagd uit zijn opdracht ontheven te worden. Het Staatshoofd houdt zijn antwoord in beraad. De taak van Beke was om een zoveelste staatshervorming voor te bereiden, wat veel zegt over de kwaliteit van de voorgaande. Op een korte persconferentie in Brussel (die, terloops gezegd, in een lamentabel Frans gehouden werd), stelde Beke de resultaten van zijn bemiddeling voor. Hoe dient zijn missie geëvalueerd te worden?
Wouter Beke (CD&V), le énième conciliateur/médiateur/informateur depuis les elections du 13 juin 2007 a demandé au Roi d’être déchargé de sa mission. Le Souverain tient sa réponse en suspens. La tâche de Beke était de préparer une énième réforme de l’Etat, ce qui en dit long sur la qualité des précédentes. S’exprimant dans un français lamentable, Beke a présenté les résultats de sa médiation pendant une courte conférence de presse à Bruxelles. Comment faut-il évaluer sa mission?
