DROIT DE GRÂCE: QUELQUES OPINIONS INTERESSANTS
Cliquez sur le lien afin de lire l’excellent article de Luc Van der Kelen, l’ancien éditorialiste du journal Het Laatste Nieuws. M. Van der Kelen a visiblement tout à fait compris la polémique autour du droit de grâce. Dans cette carte blanche, il démasque l’hypocrisie et la lâcheté de la classe politique “belge” qui s’attaque, en réalité, au Roi et à la Belgique. M. Van der Kelen n’est d’ailleurs pas le seul à s’indigner: les courriers des lecteurs en témoignent.
Sur le site de deredactie.be vous trouverez notamment un excellent commentaire du juge de paix d’honneur, Jan Nolf, qui lui aussi défend admirablement bien le Roi et le droit de grâce. De plus, sur ce lien vous découvrirez comment tous les ‘arguments’ du soi-disant “socialiste” Renaat Landuyt sont réfutés par l’avocat pénaliste Wouter Damen qui défend également le rôle du monarque.
Me Fernand Keuleneer a également souligné l’excellence et l’importance du système du droit de grâce.
Finalement, Hugo Camps (De Morgen), lui aussi, fustige la classe politique.
Que les politiciens en prennent acte!
GRATIERECHT: ENKELE INTERESSANTE OPINIES
Klik op de link om het uitstekende artikel van Luc Van der Kelen, de voormalige redacteur van Het Laatste Nieuws. De Heer Van der Kelen heeft heel duidelijk de polemiek omtrent het gratierecht volkomen begrepen. In deze vrije tribune, maakt hij brandhout van de hypocrisie en de lafheid van de “Belgische” politieke klasse die, in werkelijkheid, de Koning en België aanvalt. De talloze lezersbrieven zijn er getuige van dat de Heer Van der Kelen niet alleen staat met zijn verontwaardiging.
Op de site van deredactie.be vindt u met name een uitstekend commentaar terug, van ere-vrederechter, Jan Nolf, die voortreffelijk de Koning en het gratierecht verdedigt. Wat meer is, op deze link zal u ontdekken hoe alle argumenten van de zogenaamde “socialist” Renaat Landuyt door strafpleiter Wouter Damen, die eveneens de rol van de monarch verdedigt, weerlegd worden.
Meester Fernand Keuleneer heeft eveneens de voortreffelijkheid en het belang van het gratierecht verdedigd.
Tenslotte valt ook Hugo Camps (De Morgen) de politieke klasse aan.
Dat de politici er akte van nemen!
p.s. Ci-dessous vous trouverez une carte blanche très philosophique sur l’importance du droit de grâce de la plume de Rik Torfs, recteur à la KULeuven/Hieronder vindt u een een erg filosofisch stuk over het belang van het genaderecht vanwege Rik Torfs, rector van de KULeuven
Heb genade met de gratie (bron: De Standaard, 3.12.13)
We mogen het gracieuze van de gratie niet uit het oog verliezen, schrijft Rik Torfs. Of denken we dan dat ons rechtssysteem helemaal onfeilbaar en volledig objectief is?
Merkwaardig hoe velen het moeilijk hebben met gratie, een woord dat gracieus klinkt, maar botst met het rechtvaardigheidsgevoel van vele tijdgenoten. Met dat laatste moeten we trouwens opletten. Rechtvaardigheid verwarren we vaak met rechtlijnigheid. We geloven in de regel, maar niet in de uitzondering die hem bevestigt.
Toch heeft gratie, en het verlenen ervan, enige charme. Of het nu een koning is die haar verleent, dan wel iemand die werkelijk macht heeft. Een minister of zo. Ik zie minstens drie gegronde redenen om het schenken van gratie niet zomaar van de hand te wijzen.
De eerste reden is zuiver erbarmen. Het is niet omdat iemand een straf verdient, dat hij ze altijd moet krijgen. Vooreerst omdat een mens niet altijd krijgt wat hij verdient, ook niet in positieve zin. Wie zich te pletter oefent, wordt daarom nog geen olympisch kampioen, terwijl wie bulkt van het talent op die manier soms een gebrek aan inzet weet te compenseren. Anders uitgedrukt: meritocratie is beter dan willekeur, maar ook meritocratie is eindig. En soms is erbarmen moreel superieur tegenover blinde gerechtigheid. Ook al omdat een straf een mens niet altijd beter, doch vaak wraakzuchtig maakt. Terwijl het erbarmen dat hij krijgt, hoewel hij het zelf niet aan de dag legde, tot nadenken stemt. Kortom, gratie kan effectiever zijn dan straf. En zij is genereuzer. Zij doorbreekt op bevrijdende manier de spiraal van het kwaad.
Een tweede argument in het voordeel van genade is dat ze de onfeilbaarheid van de rechtspraak corrigeert. Het strafwetboek laat doorgaans toe wat strenger of wat minder streng te straffen. Het vonnis of arrest dat wordt geveld, is ook een gevolg van omstandigheden. Pleitte de advocaat overtuigend? Maakte de beklaagde een sympathieke of een deemoedige indruk? Was de rechter gelukkig met zichzelf, zijn vrouw en zijn kinderen?
Een oordeel heeft altijd iets subjectiefs. Overdreven strengheid ligt vaak op de loer. Welnu, wie gratie verwerpt, ontkent de feilbaarheid van de gerechtelijke uitspraak. Terwijl die laatste tegelijk juridisch correct, volledig waterdicht, en toch in haar consequenties een klein beetje wreed kan zijn. Iemand levenslang zijn rijbewijs ontnemen, is soms absoluut gerechtvaardigd. Maar we mogen nooit vergeten dat levenslang zelden kort is van duur.
Objectiviteit bestaat niet
Een derde voordeel van gratie is dat ze het mechanische denken een halt toeroept. We hebben het vandaag moeilijk met waardeoordelen vellen. Dat is zo op vele terreinen. Neem nu mijn eigen vakgebied. De waarde van een onderzoeker wordt vaak gemeten aan de hand van zijn publicaties en hun impact. Zo wordt het waardeoordeel gereduceerd tot een optelsom. Iemands persoonlijkheid of intenties blijven buiten beschouwing. Daarover durven wij ons nauwelijks nog uit te spreken.
We vrezen twee valstrikken: subjectiviteit en de schending van het gelijkheidsbeginsel. Maar elk denken is enigszins subjectief. Het is beter dat te erkennen en te verduidelijken dan te doen alsof volledige objectiviteit bestaat. En ook het gelijkheidsbeginsel is ingewikkelder dan het lijkt. Het betekent niet dat iedereen op exact dezelfde manier moet worden behandeld. Dan zouden er in het judo geen gewichtsklassen zijn. Wel houdt het in dat gelijken gelijk, en ongelijken ongelijk worden beoordeeld. Wanneer er sprake is van gelijkheid en wanneer van ongelijkheid is vaak een heikele kwestie die een helder oordeelsvermogen vergt. Louter mechanisch denken volstaat hier niet.
De discussie over gratie houdt onze samenleving een spiegel voor. Ze laat zien wie wij zijn en wat wij denken. Hopelijk zal het oordeel van de komende generaties ons genadig zijn.
