Vlaams Blok is “extreem-grappig”

Het verwondert ons steeds weer hoe de “grapjassen” van het Vlaams Blok, die 25 jaar geleden besloten hebben een democratische partij op te richten, op zulke verfijnde manier aan politiek doen. Nemen we één voor één de kopstukken, om te beginnen. Filip Dewinter, een baas van een knokploeg met Antwerpse leden. Rolf Annemans (u weet wel, die man met een aardige lach) en Frank Vanhecke die eruit ziet én spreekt als een opgedirkte crimineel.

Of zijn we nu te ver gegaan? Want U weet toch dat er voor het VB maar één taboe is: kritiek op het VB zelf. Voor de rest veroorlooft de partij zich aanvallen tegen alles en iedereen, maar oh wee voor de snode “politiek correcte” denker die het VB aanvalt. Wanneer we de VB-propaganda wat nader bij bekijken, zijn het tot in den treure toe dezelfde themata die herhaald worden: aanvallen tegen België, aanvallen tegen het zogenaamde establishment, tegen “politiek-correct-zijn”, tegen de regering, tegen de “multikul”. Daar nog wat antisocialisme en xenofobie bij het recept is klaar. De “stem van het volk”. Laat ons niet lachen. Welke partij is er nu zo pretentieus om zichzelf “de stem van het volk” te noemen?

Laten we even de openingspagina van hun “webstek” vandaag (15-10-03) bekijken. Onder actualiteit: twee aanvallen tegen de regering , twee persoonlijke aanvallen tegen politici, twee aanvallen tegen de Franstalige politici, en één tegen migranten. Eentonig niet? Maar het blijft steeds grappig. Het neemt zichzelf allemaal als ‘uitgesloten’ partij (snif) zo serieus in de kruistocht tegen de “zogenaamde democraten” dat het een karikatuur wordt. Welke partij praat er nu over ‘Robert Stevaert’, Waalse heerschappij (ok, hier doet de N-VA wel mee) en heeft bezwaren bij Barbie-poppen voor moslims? Ze hebben naar aanleiding van de campagne van Schwarzenegger in Californië hun poster met “grote kuis” weer even naar boven gehaald (Schwarzenegger had eens met een bezem gezwaaid). Dat die affiche door het fascistische REX in 1936 eveneens is gebruikt, wordt er niet bijgezegd. Het moet immers grappig blijven.